
Chile
Wąski, długi na 5000 kilometrów pas ziemi zwany Chile zadziwia różnorodnością krajobrazu. Są tu góry i lodowce, są pustynie i żyzne winnice, są wulkany, wodospady i jeziora. Są plaże i ośrodki narciarskie. Są wreszcie gościnni i uśmiechnięci gospodarze.
Republika Chile położona jest w Ameryce Południowej, rozciąga się wzdłuż Oceanu Atlantyckiego i graniczy z Peru, Boliwią oraz Argentyną. To jedno z najszybciej rozwijających się państw regionu zachwyca dziś turystów nie tylko krajobrazami, kuchnią i wyjątkowym winem, ale również nowoczesnymi hotelami, dobrze przygotowanymi ośrodkami sportów narciarskich i wspaniale utrzymanymi plażami. Stolica kraju Santiago de Chile liczy około 6 milionów mieszkańców. To prawdziwy miejski moloch z tysiącami barów i restauracji, dziesiątkiem muzeów i kościołów, zabytkowych kamieniczek oraz pałacyków. Miasto w całej okazałości zobaczymy ze wzgórza Świętego Krzysztofa. Wejście na szczyt zajmie około dwóch godzin. Na mniej wytrwałych zwiedzających czeka kolejka linowa. W połowie drogi jest ogród zoologiczny. Na szczycie wznosi się pomnik Matki Boskiej. Park O’Higgins mieści się w centrum miasta. To miejsce odpoczynku od bardzo hałaśliwego śródmieścia. A w parku znajduje się wielkie wesołe miasteczko. Katedra Metropolitalna Santiago znajduje się na centralnym Placu Broni, była wielokrotnie niszczona, głównie przez trzęsienia ziemi, i odbudowywana. Stąd jej wyjątkowy wygląd – mieszanka stylów i epok. Wiele arcydzieł sztuki jubilerskiej można zobaczyć w przylegającym do katedry Muzeum Sztuki Sakralnej. Santiago de Chile tętni życiem przez całą noc, a miasto jest dość bezpieczne. Zabawy zaczynają się dość późno, bo około 23. Wcześniej bary są puste. I nie wolno opuścić stolicy nie spróbowawszy wcześniej koktajlu zwanego tu terremoto – czyli „trzęsienie ziemi”. Tę wybuchową mieszankę pisco z białym winem i lodami ananasowymi trzeba wypić jednym haustem. I lepiej na tym poprzestać. Turyści lubiący aktywny wypoczynek na pewno trafią do Iquique i Arici. To dwa największe ośrodki surfingu w Chile. Fale są tu wyjątkowo wysokie, najwyższe w lipcu i sierpniu. Trzeba jednak pamiętać, że wody są tu chłodne ze względu na Prąd Peruwiański Humboldta. Sezon narciarski zaczyna się tu w czerwcu i trwa do września lub października. Valle Nevado oddalone jest jedynie 44 kilometry od stolicy i oferuje 37 kilometrów tras zjazdowych. Portillo jest trochę dalej. Ale widok na jezioro Inca, otoczone ośnieżonymi szczytami Andów, zrekompensuje trudy dłuższej podróży – 2,5 godziny samochodem od Santiago.
Przewodnik
Kolorowe Valparaiso
Valparaiso to drugie co do wielkości po Santiago miasto w Chile. Leży w centrum kraju u podnóża Andów. Na cudownych 45 wzgórzach, okalających malowniczą zatokę, zbudowano setki kolorowych domków i kamieniczek. Uliczki tworzą gęsty, stromy labirynt. Zabytkowe dzielnice miasta wpisane są na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Tu mieszkał laureat literackiej Nagrody Nobla Pablo Neruda. W jego domu jest teraz muzeum.
Park Torres del Paine
Najbardziej znanym parkiem narodowym w Chile jest Torres del Paine. Podróż rozpoczyna się w mieście Puerto Natales. Tu można wyruszyć jednym z kilkudziesięciu szlaków trekkingowych na spotkanie z dziką przyrodą. Wokół tras wznoszą się lodowce i szczyty górskie, szumią wielkie wodospady i zachwycają spokojem majestatyczne jeziora. Nad głowami fruwają kondory i orły. Park odwiedza rocznie 100 tysięcy turystów. Na 242 tysiącach hektarów niepodzielnie rządzi przyroda.
Archipelag Chiloe
Wyspa Chiloe, leżąca w archipelagu o tej samej nazwie, jest drugą co do wielkości po Ziemi Ognistej. Mieszkańcy tego archipelagu trzech wysp najdłużej stawiali opór hiszpańskim konkwistadorom, dlatego odnaleźć można tu wciąż żywą kulturę indiańską. Na wyspie Chiloe pełno jest totemicznych rzeźb i wyobrażeń dawnych bogów. Ale najbardziej znana jest z palafitos, czyli bajecznie kolorowych, drewnianych domków wybudowanych na palach. Najwięcej tych starych domostw zachowało się w mieście Castro. Na wyspie Ancud żyje duża kolonia pingwinów.
Wyspa Wielkanocna
Wyspa Wielkanocna została przyłączona do Chile w 1888 roku i leży 3600 kilometrów od wybrzeży kraju. Aby gruntownie zwiedzić to miejsce, trzeba poświęcić kolejne wakacje. Wyspa znana jest przede wszystkim z 887 kamiennych posągów wykutych w tufie wulkanicznym, datowanych na XVI wiek. Turyści mogą tu wypożyczać sprzęt i przechodzić kursy nurkowania. Na wyspę przylatuje również wielu surferów i miłośników jazdy konnej.
Enoturystyka w Colchagua
„Droga win” w dolinie Colchagua, 200 kilometrów od Santiago, jest pierwszym, stworzonym w 1996 roku turystycznym, szlakiem po winnicach. Dolina użyźniana rzeką Tinguiririca jest doskonałym pod względem klimatu i gleby miejscem do uprawiania winorośli. Santa Cruz to chilijska stolica winiarstwa. Pierwsze szczepy winorośli z francuskiego regionu Bordeaux zostały tu zasiane w 1870 roku. Atrakcją turystyczną jest podróż tzw. „winnym pociągiem”. Stara ciuchcia ciągnie 3 wagony pasażerskie i wagon restauracyjny z początku XX wieku z szybkością 30 kilometrów na godzinę. Podróż z San Fernando do Santa Cruz trwa 90 minut.
Wydma Cerro Dragon
Cerro Dragon to raj dla paralotniarzy. Jest to wielka, piaszczysta wydma powstała 20 tysięcy lat temu, wznosząca się na wysokość 320 metrów. Z jej szczytu roztacza się wspaniały widok na miasto Iquique i brzegi Oceanu Atlantyckiego. Jest to również największy ośrodek sandboardingu w Chile – czyli sportu polegającego na zjeździe po piasku na specjalnej desce.
Mieszanka hiszpańsko-indiańska
Kuchnia chilisjka jest mieszanką kuchni hiszpańskiej i kuchnii rdzennych mieszkańców – Indian Mapucze. Na śniadanie, czyli desayuno, najczęściej podawane są jajka w różnych postaciach. Do konfitur czy wędlin najlepiej pasują dwa rodzaje chleba: hallula – chleb płaski, bez drożdży w formie placka i marraqueta – chleb z mąki pszennej przypominający polskie bułki. Almuerzo, czyli obiad, jest najważniejszym posiłkiem dnia. Tomar once, czyli podwieczorek, jest w Chile prawdziwym rytuałem, podobnym do angielskiej herbatki o 17.00. Cenę, czyli kolację, jada się przede wszystkim w restauracjach.
Zupa cazuela
Cazuela jest jednym z najstarszych dań chilijskich i powstała przez powolną transformację potrawy hiszpańskiej olla podrida wprowadzonej przez konkwistadorów w XVII wieku. To pożywna, raczej zimowa zupa z wołowiną lub kurczakiem oraz dynią, ziemniakami i kukurydzą. Jada się ją z ryżem lub komosą, czyli quinoa. Całość przyprawiona jest papryczkami chili, kuminem, tymiankiem i pomidorami.
Kukurydziany placek
Pastel de choclo, czyli ciasto kukurydziane, zapiekane jest w specjalnych glinianych miseczkach. Jest to masa powstała ze zmielonej kukurydzy z bazylią, pomieszana z wołowiną uduszoną z cebulą i przyprawioną kuminem. Można dodać rodzynki i jajka na twardo.
Chilijska empanada
Chilijski pieróg empanada jest o wiele większy od swojego argentyńskiego odpowiednika. Inny jest też farsz. Tutejszy składa się z mielonej wołowiny z cebulą, oliwek, rodzynek i jajek na twardo. Chilijskie empanada piecze się w piecu. Są też wersje postne pierogów z owocami morza i warzywami lub serem. Empanada uważana jest w Chile za chilenidad – narodowe bogactwo.
Curanto z archipelagu Chiloe
Curanto jest tradycyjnym daniem pochodzącym z archipelagu Chiloe. Przygotowuje się go w wykopanej w ziemi dziurze, do której wkłada się drewno i podpala. Na ogień kładzie się kamienie, które rozgrzewają się do czerwoności. Na kamienie, warstwami, kładzie się różne składniki owinięte w liście chilijskiego rabarbaru lub figowca: mięso, owoce morza, warzywa, ziemniaki, chleb ziemniaczany i ryby.
Sucha pustynia Atakama
Na północy kraju znajduje się pustynia Atakama. To najbardziej suchy obszar na całej kuli ziemskiej. Są miejsca, w których deszcz nie padał od 400 lat. Na pustyni znajduje się wiele obserwatoriów astronomicznych i baz NASA. To tu Amerykanie prowadzili testy na małym pojeździe, który badał powierzchnię Marsa. Pustynię licznie odwiedzają turyści ze względu na wspaniałe widoki na łańcuch górski Kordylierów, liczne wulkany sięgające 6000 m n.p.m., gejzery oraz pozostałości starej kultury Indian Atakama.
Wyspa Robinsona Crusoe
Na morzu Valparaiso leżą należące do Chile wyspy Juana Fernandeza. Na jednej z nich, Más a Tierra, na początku XVIII wieku, rozbił się statek Aleksandra Selkirka, pierwowzoru słynnego Robinsona Crusoe z powieści Daniela Defoe. Ten szkocki żeglarz i pirat spędził na bezludnej wyspie 4 lata. Dziś wyspa nosi nazwę Robinsona Crusoe i jest zamieszkana przez ok. 700 osób. Jest uznana przez UNESCO za rezerwat przyrody. Na archipelagu trzech wysp rośnie 135 gatunków endemicznych roślin. Kulinarną specjalnością wysp są langusty i homary.
Warto wiedzieć
Komunikacja
jednorazowy bilet komunikacji miejskiej – 680 CLPDługość lotu
ok. 20 godz.Waluta
peso chilisjkie (CLP)Język
hiszpańskiStrefa czasowa
czas polski - 5 godzin, brak czasu letniegoPrzykładowe ceny
chleb – 700 CLP, 12 jajek – 1700 CLP, 1 kg sera – 6000 CLP piwo – 900 CLP, posiłek w taniej restauracji – 5000 CLP